مرتضی حاجی می افزاید: دانستن زبان دوم برای همه مردم به ویژه افرادی که در اموراقتصادی، دولتی و اداری فعال هستند لازم است و ارتباط با دنیای امروز چه از راه مستقیم، چه مجازی یا مکاتبه ای به هر شکل که باشد باید با آگاهی درست و دقیق از مطالبی که مبادله می شود اتفاق بیفتد و این کار میسر نیست مگر با تسلط بر یک زبان دوم بین المللی که همه دنیا نیز به آن اهتمام دارند.
وی اذعان می کند: در نظام آموزشی ما نیز از سال ها پیش آموزش زبان در مدارس وجود دارد اما متأسفانه آن گونه که باید و شاید بازدهی نداشته و دانش آموزان پس از فراغت از تحصیل توانایی استفاده از زبان آموخته شده در دوره تحصیل را ندارند.
یادگیری زبان دوم برای کودکان لازم است؟
وی با اشاره به دوران مسئولیت خود خاطرنشان می کند: آن سال ها در شورای عالی آموزش و پرورش سؤالی مبنی بر این که آیا دانستن زبان دوم برای بچه ها ضروری است یا خیر مطرح شد. پس از پاسخ مثبت به این سؤال، پرسش هایی از این قبیل مطرح شد که چرا این همه سرمایه گذاری از استخدام معلم گرفته تا اتلاف وقتی که دانش آموز و معلم صرف می کنند نتیجه ندارد؟ آیا در انتخاب سن شروع آموزش اشتباه می کنیم یا مسئله دیگری وجود دارد؟
حاجی ادامه می دهد: با توجه به این که شواهد نشان می داد دوره ابتدایی دوره مناسبی برای یادگیری زبان دوم است در واقع سؤال اساسی این بود که آیا این موضوع در ایران قابل اجرا است؟
مأموریت پژوهشکده تعلیم و تربیت
وزیر سابق آموزش و پرورش درباره مطالعات صورت گرفته در زمینه یادگیری زبان دوم در مدارس ابتدایی توضیح می دهد: طبق مأموریت پژوهشکده تعلیم و تربیت در این خصوص چند مدرسه در نقاط مختلف به عنوان نمونه مشخص شد که در سال اول ابتدایی هم زمان با بقیه آموزش ها از جمله زبان فارسی و غیره، زبان انگلیسی هم آموزش داده شود تا به این سؤل پاسخ داده شود که آیا آموزش زبان در سال اول تا پنجم ابتدایی روی سایر آموزش ها اثر منفی می گذارد یا خیر؟
حاجی تصریح می کند: پس از یک سال از اجرای پژوهش، نتایج نشان می داد که در مدت یک سال آموزش زبان انگلیسی برای کلاس اول ابتدایی، اثر منفی بر آموزش سایر دروس مشاهده نشده است.
یک سال پژوهش کافی نیست
وی در ادامه می گوید: پژوهش های یک ساله در این زمینه، برای گرفتن نتیجه قطعی کفایت نمی کند بنابراین از سوی پژوهشگاه تصویب شد سال به سال تا پایان دوره ابتدایی پژوهش ها ادامه یابد تا نتیجه قطعی مشخص شود.
این کارشناس ارشد آموزشی می افزاید: پژوهشکده تعلیم و تربیت برای سال دوم نیز به کار خود در این زمینه ادامه داد اما در اواسط راه، پژوهش ها متوقف شد.
حاجی می افزاید: در نقاط مختلف کشور ما شرایط گوناگونی برای بچه ها وجود دارد چراکه در برخی شهرستان ها در خانواده با گویش های محلی صحبت می شود و کودک حتی کلمات فارسی را نیز مانند مناطق دیگر نمی تواند تلفظ کند. بنابراین همه دانش آموزان به لحاظ آشنایی با زبان فارسی در شرایط یکسانی نیستند و در شرایط فعلی نمی توان نسخه یکسان برای همه مناطق نوشت.
آیا آموزش زبان دوم در دوره پیش دبستانی ضروری است؟
وزیر سابق آموزش و پرورش در این باره به خبرنگار ما می گوید: نظر بسیاری از متخصصان و کارشناسان امور آموزشی این است که برای آموزش زبان دوم سن کودکی بهتر است اما به نظر می رسد در برخی مناطق که لهجه ها و گویش های متفاوت دارند باید در پیش دبستانی ها به لحاظ آشنایی با زبان فارسی برای کودکان لغات معمول زبان فارسی آموزش داده شود تا بتوان نتیجه گرفت که چه اندازه می توان فشار آموزشی به کودک وارد کرد و با چه روش هایی باید این آموزش ها را انجام داد تا نتیجه مناسب تر باشد.
حاجی با بیان این که در دوره مسؤلیت وی، بخشنامه هایی صادر شده بود که پیش دبستانی ها اجازه ندارند آموزش زبان انگلیسی را برای بچه ها در دستور کار خود قرار دهند می گوید: پیگیری و اجرای آموزش زبان دوم در دبستان، نیاز به حوصله و پژوهش فراوان دارد تا چنانچه نتیجه اش مثبت باشد آموزش زبان از سن کودکی برای همه آغاز شود.
نظر شما